Het licht is als het licht
En op een dag verlies je je gezicht,
vult elke spiegel zich met vormloos ik.
Een traanzak zie je, hangvlees, haarverlies,
maar geen gezicht. -Je weet: er valt op straat
niet veel te vragen, ja, de tijd, de weg,
maar niemand die je ooit het licht uitlegt.
Hoe kwam je in die huid terecht? En is
het waar dat ieder na zijn veertigste
voor zijn gezicht vertantwoordelijk is?
Vragen. Koudwatervrees. Straks ga ook jij
de weg van alle vlees. En wat dan nog?
Terwijl ik dit gedicht herschrijf beschijnt
de zon mijn hand. Het licht is als het licht.
Er woont een heerser achter mijn gezicht.
Gedicht: Menno Wigman, "Het licht is als het licht"
Foto: Rosa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten