Waarom dan noem ik hem God?

Er was Pessoa die ik las toen ik twintig was. Hij schreef: 'Ik geloof niet in God omdat ik hem nooit heb gezien. Als hij zou willen dat ik in hem geloofde, zou hij ongetwijfeld met mij komen praten en mijn kamer binnenstappen en mij zeggen: 'Hier ben ik! En dat, als God de bloemen en de bomen was en de bergen en de zon en het maanlicht, hij dan in hem geloofde, op ieder uur, dat zijn leven één gebed, één mis, en een communie was met de ogen en door de oren. 'Maar als God de bomen en de bloemen is en de bergen en het maanlicht en de zon, waarom dan noem ik hem God?'

Er was een dag waarop ik besloot om God niet langer God te noemen. Er waren zoveel mensen die hem noemden en iedereen bedoelde weer wat anders. Er was Pessoa dankzij wie ik denken kon dat God dat niet zo erg zou vinden.

Tekst: Tjitske Jansen, dichtbundel 'Koerikoeloem'

Foto: Rosa, http://www.flickr.com/photos/dadiva/