Diane Arbus en de verleiding

"Iedereen wil nu eenmaal een bepaald imago hebben, maar ze zien en uiteindelijk anders uit. Ons hele uiterlijk is een soort signaal aan de wereld om op een bepaalde manier over ons te denken, maar er zit verschil tussen wat je wilt dat mensen van je weten en wat je hun over jezelf laat weten, ondanks jezelf. En dat heeft te maken met wat ik altijd de kloof tussen bedoeling en effect heb genoemd".

..."Ze was uiterst verleidelijk. Het is onmogelijk te omschrijven wat voor verleiding er van haar uitging, maar het is zeker dat die een grote rol in haar avontuur heeft gespeeld". Lisette Model zei dat de verleiding wat haar betreft goed in de 'Oxford Dictionary' werd gedefinieerd als: 'iets magisch, een betovering, een tovermiddel'. Ze voegde eraan toe dat 'Websters Dictionary' op zijn beurt specificeert dat 'De verleiding fascinerend en ongrijpbaar is en een aantrekkelijke, onweerstaanbare charme bezit'. Ten slotte zei ze nog dat iedereen overal en nergens verleid kon worden, maar niemand zich er ooit bewust was. "

..."Toch kreeg de verleiding voor Arbus net als op zoveel andere punten waarin ze verschilden, een heel andere betekenis dan die Lisette Model er zo gul aan gaf. De verleiding, bij uitstek een menselijke handeling, zou dan het laatse straaltje hoop van een zo diepe wanhoop zijn die zichzelf niet meer aan die naam zou durven geven. Maar eveneens, middenin de wanhoop, misschien de meest intense en meest belachelijke vorm van liefde. Daarom lijkt verleiding voor mij waarschijnlijk op iets tussen ontzetting en broosheid in, en altijd, wat haar status ook is, het product van een onverdraaglijke machteloosheid".

uit 'Diane Arbus, de droom van een schipbreuk' , van Patrick Roegiers

Tekening: Rosa

Chocola, een plezier voor de zintuigen

Chocola wordt altijd geassocieerd met de woorden: magisch, lekkernij, zwoel, verleiding, lustopwekkend, zintuigstrelend, geestverrijkend. Je hebt zelfs een gezegde daarover: "Ik kan hier geen chocola van maken". De geur van chocola is moeilijk te weerstaan.

Toen ik kort geleden foto's van "Chocola d'Amour" in mijn fotoblog ging ophangen, kreeg ik ineens een sterke behoefte om iets over chocola te schrijven. In 2000 had ik de film "Chocola", met Juliette Binoche en Johnny Depp al gezien. Een verfilming uit het boek van Joanne Harris, van de regisseur Lasse Hallström. Veel mensen vinden de film: "zoet", "eenzijdig"of "saai". Ik vind het prachtig, vooral de magische sfeer, de warme kleuren en de passievolle muziek. Er is een melodie met pittige zigeunermuziek waar ik erg van hou.

Elke keer als ik het hoor, een intens gevoel komt in me op. Onrust. Je kan je er niet tegen verzetten. Je moet vertrekken, met de stormachtige wind mee, naar onbekende oorden en een nieuw leven beginnen.

De personages van de film bezitten ook een grote aantrekkingskracht. Ze zijn "anti-helden", randfiguren, die hun gevoel volgen en niet met de massa's meedoen. Bijzonder is ook de rol van de burgemeester, magistraal gespeeld door Alfred Molina. De hele voorstelling kan je al vermoeden dat zijn ondergrondse verlangens een keer naar de opervlakte als een soort vulkaanuitbarsting zullen komen.

Een klein dorpje in Frankrijk, oude, sfeervolle straten, nostalgische beelden. Je kan je je een avond voor de buis prima vermaken en ouderwets mee te laten slepen door de romantiek van het verhaal. Maar eerst een pond geurige bonbons aanschaffen, cacao, pepernootjes en kruidnagel om een pittige chocoladedrank te bereiden. En als zij met z'n allen aan de lange tuintafel van de chocoladegerechten zitten te genieten, kan je rode wijn in een mooi, groot glas inschenken. Even eraan ruiken. Rustig opdrinken, elke slokje proeven, je zintuigen strelen. Genieten...

(afbeelding: film "Chocolat")