A poem not against songbirds

Lighten up, songbirds. Give me a break.

No need to carry on this way,

even if it is morning. I need more sleep.

Where were you keeping yourselves when I was thirty?

When the house stayed dark and quiet all day,

as if somebody had died?

And this same somebody, or somebody else,

cooked a huge, morose meal for the survivors.

A meal that lasted ten years.

Go on, sweethearts. Come back in an hour,

my friends. Then I'll be wide awake.

You'll see. This time I can promise.

Gedicht: Raymond Carver, 'A poem not against songbirds'

Foto: Rosa, http://www.flickr.com/photos/dadiva/

De geur van lente

Maart neemt afscheid en, voor het eerst sinds lange tijd: de zon schijnt. Ik was al lang vergeten hoe aangenaam de zonnestralen op je huid aanvoelen. Met mijn ogen dicht zie ik een felle oranjetint, die steeds vervaagt. Ik hoor de meeuwen lachen, vrolijke kinderstemmen, het geluid van een vliegtuig in de verte.

Op de rand van de schutting landt een spreeuw, die mij met zijn kleine speldenoogjes nieuwsgierig aanstaart. Daarna vliegt hij weer snel weg. Een donkere wolk in de vorm van een beertje bedekt even de zon. Om het grijze heen, een felle witte kleur omringd door blauw. De kou is even terug. De zon vecht om ertussen te komen, prikt een gaatje in de wolk, knippert even en wint de strijd.

Ik droom van een tropisch strand, de geur van de zoute zee, hoor zachtjes het geluid van de golven. Het ruikt naar bloesem, naar het zuiden, naar vroeger. De jaren glijden langzamerhand van mijn schouders af. Het verleden vervaagt, de tijd staat stil.

Tekst en foto: Rosa, http://www.flickr.com/photos/dadiva/