U hebt het gemaakt

"Iemand zei me laatst: 'u hebt het gemaakt, mijnheer Vinkenoog. U bent toch binnen?', toen ik om een honorarium voor een optreden vroeg. Daar kan ik heel boos om worden, om zo'n uitspraak vol onbegrip. Ik heb 'het' niet gemaakt. En wat mag 'het' dan wel niet zijn. De één zal wel succes bedoelen. Maar wat is succes? De ander zal aan geld denken. Nou, dat is dan een illusie. Voor mij bestaat er slechts één vorm van succes: mezelf zijn en mijzelf blijven in de dingen die ik doe en laat. Liefst bewust tot en met de laatste seconde. Onafhankelijkheid, vrijheid, is daarvoor een noodzaak. Putten uit eigen ervaringen evenzeer."

Tekst: Simon Vinkenoog, uit boek 'Schrijvers gaan niet dood'. Auteur: Margot Vanderstraeten.

Foto: Rosa, http://www.flickr.com/photos/dadiva/

Boris, ik hield van je!

Ik liep langs de Maas, in het donker

Het was stil. In de verte, de lichten van de stad

ik dacht aan het thuiskomen

een rustige avond, een glaasje wijn.

Een bericht. Een onbekend nummer, dacht ik.

Na het bellen, een vertrouwde stem

"Boris is overleden", zei ze.

Ongeloof. Een traan.

De weg langs de rivier zag er vredig uit

de straten leeg, een enkel schip

in het zwarte water.

Kort geleden had ik nog je foto

op het web gezet

met een bijzonder gedicht over vrijheid

Een portret vanaf de zijkant. Vooraan in beeld,

je rastahaar

Je zag het niet. Je was puur jezelf.

Die blik...

Ik vroeg je nog om met me te dansen

bij het feest op het werk

"Mijn knie", zei jij. Je liet het verband zien.

Ik heb veel van je geleerd:

dat iedereen gelijk is. Delen. Dat huidskleur of status

helemaal niet belangrijk is.

Gisteren schreef ik nog over vergankelijkheid

zonder te beseffen dat jij er niet meer was

Lieve Boris, vrijheid past bij jou. Hier,

een deel van het gedicht

die ik voor jou uitgekozen had:

"...Libertad se bebe y se respira

la libertad es cantar en tiempo de silencio

la libertad si quieres será tuya

pero

sólo por un momento

porque cuando la tengas

se escapará riendo entre tus manos

y tendrás que buscarla y perseguirla

por las calles ciudades praderas y desiertos

de todo el vasto mundo

porque se deja amar únicamente por amor por ganas

porque ella

es más hermosa que una pluma al viento."

Gedicht en foto: Rosa

Fragment gedicht in het Spaans: José Agustín Goytisolo

Toen was het nog een droom

Toen was de kust nog een droom.

Negentien jaar maar. Met een kleine reistas

vertrok ik met de bus vanuit de miljoenenstad

daar heen waar ik dacht dat de vrijheid was.

Nachten vol St.Trop, vodka-lemon, zweet

en bruine lichamen

Funky dansen, Engelse woorden, mooie mannen

en toen het licht werd, het Cinderella-gevoel.

's Ochtends vroeg wachtte, ongeduldig

een kledingzaak in een smalle straat

en tussen de middag op het strand, dromen

op een zacht bed van zand.

Eén jaar later ging ik terug. Weer met de bus.

Dezelfde armoedig pension. De winkel om negen

uur open. En 's nachts, terug naar de disco

die toen ook nog bestond.

Het was anders. Afgeleefd. Doodgewoon.

Cockney-Engels ordinair. De wodka-lemon bitter.

De bus stoffig. De mensen dwaas.

Daar waar ik dacht dat de vrijheid was.