Toen was de kust nog een droom.
Negentien jaar maar. Met een kleine reistas
vertrok ik met de bus vanuit de miljoenenstad
daar heen waar ik dacht dat de vrijheid was.
Nachten vol St.Trop, vodka-lemon, zweet
en bruine lichamen
Funky dansen, Engelse woorden, mooie mannen
en toen het licht werd, het Cinderella-gevoel.
's Ochtends vroeg wachtte, ongeduldig
een kledingzaak in een smalle straat
en tussen de middag op het strand, dromen
op een zacht bed van zand.
Eén jaar later ging ik terug. Weer met de bus.
Dezelfde armoedig pension. De winkel om negen
uur open. En 's nachts, terug naar de disco
die toen ook nog bestond.
Het was anders. Afgeleefd. Doodgewoon.
Cockney-Engels ordinair. De wodka-lemon bitter.
De bus stoffig. De mensen dwaas.
Daar waar ik dacht dat de vrijheid was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten