dinsdag 27 november 2007

Boris, ik hield van je!


Ik liep langs de Maas, in het donker
Het was stil. In de verte, de lichten van de stad
ik dacht aan het thuiskomen
een rustige avond, een glaasje wijn.

Een bericht. Een onbekend nummer, dacht ik.
Na het bellen, een vertrouwde stem
"Boris is overleden", zei ze.
Ongeloof. Een traan.
De weg langs de rivier zag er vredig uit
de straten leeg, een enkel schip
in het zwarte water.

Kort geleden had ik nog je foto
op het web gezet
met een bijzonder gedicht over vrijheid
Een portret vanaf de zijkant. Vooraan in beeld,
je rastahaar
Je zag het niet. Je was puur jezelf.
Die blik...

Ik vroeg je nog om met me te dansen
bij het feest op het werk
"Mijn knie", zei jij. Je liet het verband zien.
Ik heb veel van je geleerd:
dat iedereen gelijk is. Delen. Dat huidskleur of status
helemaal niet belangrijk is.

Gisteren schreef ik nog over vergankelijkheid
zonder te beseffen dat jij er niet meer was
Lieve Boris, vrijheid past bij jou. Hier,
een deel van het gedicht
die ik voor jou uitgekozen had:

"...Libertad se bebe y se respira
la libertad es cantar en tiempo de silencio
la libertad si quieres será tuya
pero
sólo por un momento
porque cuando la tengas
se escapará riendo entre tus manos
y tendrás que buscarla y perseguirla
por las calles ciudades praderas y desiertos
de todo el vasto mundo
porque se deja amar únicamente por amor por ganas
porque ella
es más hermosa que una pluma al viento."

Gedicht en foto: Rosa
Fragment gedicht in het Spaans: José Agustín Goytisolo


6 opmerkingen:

Anoniem zei

Wat nu is zal ooit niet meer zijn
Niets kan eeuwig bestaan
Alles tijdelijk, vergankelijk
In dit leven tot het moet gaan

Zo ook mensen, vriend of vijand
Kennis, geliefde of familielid
Zullen allemaal ooit verdwijnen
Omdat vergankelijkheid in ons allen zit

Maar de ziel zal verder reizen
Dan het lichaam ooit kan gaan
Niet verdwenen maar verandert
Van vorm en van bestaan


"Lieve Boris, ik hoop dat je verblijft, in liefde en licht. Dat je ziel vol rust, vol vrede is. Dat je dierbaren die je voor gingen weer in je armen sluiten mag. En je de mensen die je nu moest achterlaten weer zult zien, op een dag. Ik geloof dat de ziel "verder gaat" en dus wil ik je zeggen: "Lieve Boris, goede reis"... Namaste (de geest in mij eert de geest in jou)

Rosabcn zei

Prachtig Deniece! dat is precies wat ik bedoel. Een soort verbondenheid met elkaar en met hem. Met iedereen die hem gekend heeft.Vind ik iets mooi's hebben. Heel erg bedankt! Ik denk dat Boris het ook heel bijzonder zou vinden. Kleine dingen kunnen veelzeggend zijn.

En nu de andere collega's nog.Een mooie, vatbare herinnering over hem.

Rosa

Anoniem zei

Lieve Rosa,
Je gedicht komt puur uit je hart. De foto die je destijds van Boris nam was precies wat jij op dat moment zag. Tijdens een beurs genaamd Chocola d'Amour. Hoe kan het ook anders. Voila ton foto d'amour d'un ami avec un teint Chocola et une vue ínfini.

"Et je m'en vais
Au vent mauvais
Qui m'emporte
Decà, delà,
Pareil à la
Feuille morte"
(Verlaine)

Unknown zei

Fijne Boris wat laat jij een grote leegte achter.
Zo'n fijne kerel als jij, die er ineens niet meer is.
Ik kan het nog steeds niet geloven, jou niet meer te mogen begroeten in de Kunsthal.
Ik schijf dit met tranen in mijn ogen.
Boris jou zal ik nooit vergeten.
Boris rust zacht.
Je collega Bram.

Rosabcn zei

Voor "anoniem": geen idee van wie je bent en of je mij kent...maar ik vind het een bijzonder mooie tekst."Een chocoladeteint"?
Volgens mij hou je van gedichten of kan zelf je goed dichten.

Een tekst van Verlaine is niet aan iedereen besteedt. Ik heb zelf een dichtbundel van hem en lees ik het af en toe met veel plezier.

Echt erg fijn om de reacties te lezen, zo is het goed. Het hoeft niet veel te zijn.Ook als ik geen familie ben, kan ik me erg goed inleven en doet me goed!

Rosa

Rosabcn zei

Lieve Bram,

Echt hartverwarmend je tekst! ik ken je al een tijdje en weet dat je het echt meent. Jullie hebben zo lang samen gewerkt en zoveel kleine, dagelijkse dingen gedeeld!
Een kopje koffie, een praatje, een feest...nog zo kort geleden.

Nu besef ik nog meer hoe belangrijk de kleine, onopvallende dingen zijn en hoe je dat gaat missen als het er niet meer is.

Bram, ik zie je gauw!