Ik heb van ons gedroomd. We moesten
dringend ergens zijn, maar jij was zoek.
Ik rende door een stad die traag, maar
onstuitbaar in een taart veranderde.
Ik zakte weg in straten van fondant.
Ongeklopte slagroom in de gracht.
Borstplaatbruggen hingen boven
rondvaartboten van amandelspijs.
Daar stond je, kaarsrecht, op de top.
Poedersuiker sneeuwde om je heen.
Je droeg een jurk van melkwit marsepein.
Mijn kleren smolten om tot chocola.
Er kwam een lange vinger met twee ringen
en een vraag. Wij zeiden: "Ja".
Gedicht: Ingmar Heytze, "Sweet Things'. Dichtbundel: "Elders in de wereld"
Foto: Rosa, http://www.flickr.com/photos/dadiva/
2 opmerkingen:
Mooi
Mooi hè, Steef, de gedichten van Ingmar Heytze!
De eerste keer dat ik dit gedicht las vond ik al bijzonder. Eenvoudig, maar moeilijk te schrijven.
Een beetje magisch, een glimp van de andere dimensie van de wereld.
Een reactie posten