Posts tonen met het label Czeslaw Milosz. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Czeslaw Milosz. Alle posts tonen

maandag 19 mei 2008

The world will forget us anyway


And in the lives of men, irreversible.
And it seems a relief. To win? To lose?
What for, if the world will forget us anyway.

Tekst: Czeslaw Milosz

maandag 5 november 2007

Een bekentenis, Czeslaw Milosz


Here God, ik hield van aardbeienjam
En de donkere zoetheid van een vrouwenlichaam.
Maar ook van ijskoude wodka, haringen in olie,
Van geuren: kaneel en kruidnagelen.
Dus, hoezo ik een profeet? Waarom zou een geest
Iemand als mij bezoeken? Zo veel anderen
Zijn terecht uitverkoren, geloofwaardig.
En wie zou mij geloven? Want men zag
Hoe ik me op het eten werp, roemers leeg,
En gretig naar de hals van de serveerster kijk.
Gebrekkig en me daarvaan bewust. Belust op grootsheid,
In staat haar waar dan ook te herkennen,
En toch niet helemaal helderziende,
Wist ik wat er overblijft voor minderen, als ik:
Een festijn van kortstondige hoop, een verzameling hovaardigen,
Een toernooi van gebochelden, de literatuur.

Czeslaw Milosz, "Een bekentenis"
Vertaling van Karol Lesman

vrijdag 14 september 2007

Czeslaw Milosz en Femke


Voor Femke, die graag het gedicht wil lezen waar mijn fotoblog naar genoemd is.

Soms, als je naar een foto kijkt overvalt je een gevoel dat moeilijk te beschrijven is. Een gevoel van rust, zoiets als : "het is goed zo". Ik heb het ook vaak ervaren, momenten dat je geest ontspannen is en dat je alles helder ziet. Meestal ben je alleen. Deze momenten zijn waardevol. Een seconde, minuten, het leven staat stil. Dit gedicht van Czeslaw Milosz, een klassieker, weergeeft perfect deze waarneming.

Een geschenk / Dádiva

Zo'n gelukkige dag.
De mist was vroeg gezakt, ik werkte in de tuin.
De kolibries stonden stil boven de bloeiende kamperfoelie.
Er was geen ding op aarde dat ik zou willen hebben.
Ik kende niemand dat het benijden waard was.
Wat aan kwaad was geschied, had ik vergeten.
Ik schaamde me niet bij de gedachte dat ik was wie ik ben.
Ik voelde nergens in mijn lichaam pijn.
Toen ik mij oprichtte, zag ik de blauwe zee en zeilen

Czeslaw Milosz