vrijdag 14 september 2007

Czeslaw Milosz en Femke


Voor Femke, die graag het gedicht wil lezen waar mijn fotoblog naar genoemd is.

Soms, als je naar een foto kijkt overvalt je een gevoel dat moeilijk te beschrijven is. Een gevoel van rust, zoiets als : "het is goed zo". Ik heb het ook vaak ervaren, momenten dat je geest ontspannen is en dat je alles helder ziet. Meestal ben je alleen. Deze momenten zijn waardevol. Een seconde, minuten, het leven staat stil. Dit gedicht van Czeslaw Milosz, een klassieker, weergeeft perfect deze waarneming.

Een geschenk / Dádiva

Zo'n gelukkige dag.
De mist was vroeg gezakt, ik werkte in de tuin.
De kolibries stonden stil boven de bloeiende kamperfoelie.
Er was geen ding op aarde dat ik zou willen hebben.
Ik kende niemand dat het benijden waard was.
Wat aan kwaad was geschied, had ik vergeten.
Ik schaamde me niet bij de gedachte dat ik was wie ik ben.
Ik voelde nergens in mijn lichaam pijn.
Toen ik mij oprichtte, zag ik de blauwe zee en zeilen

Czeslaw Milosz

Geen opmerkingen: