Wat echt belangrijk is

Een moment van reflectie. Als ik weer thuis ben, terug van een crematie, besef ik weer hoe kort het leven is. Maandag is altijd een drukke dag na het weekend, maar ik neem de tijd om in stilte mijn gevoelens een plekje te geven. Eerst muziek opzetten die bij mijn stemming past: Chet Baker. Prachtige muziek, eigenlijk beter geschikt voor een bewolkte, grijze dag. Maar op dit moment is het precies de goede keuze. "Round midnight" is mijn favoriete nummer, ik zet hem altijd knalhard op. Chet Baker past ook goed bij een glaasje cava, een beetje decadent. Of bij een romantisch etentje: zacht licht, kaarsjes aan. Nu is het een beetje vroeg voor cava, een geurige capuccino smaakt ook prima.

De zon schijnt, maar ik ben een beetje afwezig, ik moet al die indrukken even verwerken. Bij een crematie vertellen de kinderen altijd hoe het vroeger thuis was. Herinneringen van hun kindertijd, welke dingen ze fijn vonden. Waarschijnlijk zijn het kleine gebeurtenissen, vlagen van beelden, zoals in een film. Het kan zijn dat alles net anders was, het is een persoonlijke belevenis die in het geheugen gegrift staat. Bevroren, opgeslagen voor altijd in je geest. Een lege plek, alleen de herinneringen leven voort.

Ik bedenk ineens dat mijn vader in hetzelfde jaar is geboren. Kijk je vaak terug als je ouder bent, denk je dat je anders had willen leven, vraag ik me af. Ouders en kinderen kunnen heel verschillend zijn, maar veel ervaringen neem je mee als je volwassen bent. In zulke momenten ga je het leven relativeren, hoewel ik moet bekennen dat het me in het dagelijks leven steeds beter af gaat. Goede keuzes maken, concentreren op wat echt voor je belangrijk is: "wat je bent". En de rest over je heen laten komen, het besef dat het goed zit.

Goede vrienden en mensen om je heen, waar je je mee verbonden voelt, maken het verschil. Leeftijd en omgeving is niet belangrijk, wel een gemeenschappelijke visie op het leven. Het openstaan voor anderen, voor nieuwe indrukken. De ruimte hebben -en krijgen-, het geeft geestelijke rust.

De muziek is afgelopen, de koffie is op. Tijd om verder te gaan met de dagelijkse bezigheden, tijd om verder te gaan met leven.

Tekst: Rosa

Foto's: http://ferran.les-plus-simples.com/

Czeslaw Milosz en Femke

Voor Femke, die graag het gedicht wil lezen waar mijn fotoblog naar genoemd is.

Soms, als je naar een foto kijkt overvalt je een gevoel dat moeilijk te beschrijven is. Een gevoel van rust, zoiets als : "het is goed zo". Ik heb het ook vaak ervaren, momenten dat je geest ontspannen is en dat je alles helder ziet. Meestal ben je alleen. Deze momenten zijn waardevol. Een seconde, minuten, het leven staat stil. Dit gedicht van Czeslaw Milosz, een klassieker, weergeeft perfect deze waarneming.

Een geschenk / Dádiva

Zo'n gelukkige dag.
De mist was vroeg gezakt, ik werkte in de tuin.
De kolibries stonden stil boven de bloeiende kamperfoelie.
Er was geen ding op aarde dat ik zou willen hebben.
Ik kende niemand dat het benijden waard was.
Wat aan kwaad was geschied, had ik vergeten.
Ik schaamde me niet bij de gedachte dat ik was wie ik ben.
Ik voelde nergens in mijn lichaam pijn.
Toen ik mij oprichtte, zag ik de blauwe zee en zeilen

Czeslaw Milosz