Zondagochtend. Als ik de deur opendoe om te gaan hardlopen, is de buurman z'n auto al aan het wassen. Hij houdt een doekje in zijn hand, de wieldoppen glimmen in de zon. Na het verplichte "goedemorgen" en een flauwe opmerking van mijn kant over het poetsen, gaat hij verder met zijn drukke bezigheden. De wereld van autowassers is mij vreemd. Onze werelden zullen zich nooit kruisen, vrees ik.
Het mooie weer lonkt. Ik adem diep en neem voor de zoveelste keer de vertrouwde route langs de rivier. Ik ken elke boom, elk huis, elke bocht. De rivier rechts, het weiland links. Maar, ondanks alles, ontdek ik elke keer onderweg wat nieuws. Iedereen blijkt buiten te zijn. Ik kom tientallen renners, fietsers, skaters, roeiers tegen. Kinderen die aan het paardrijden zijn, oudere wandelaars. De massaliteit van Nederland met mooi weer. Ik aanschouw altijd met verbazing het hele tafereel en laat het vandaag op me afkomen. Overmacht.
Ik beslis te genieten en me er niet druk over te maken, het is tenminste niet elke dag mooi weer in dit land. Er moet wel een keuze gemaakt worden: het WK-schaatsen kijken op tv, of rennen, fietsen en een drankje op een terrasje. Moeilijk kiezen is het niet. In mijn geval wint de zon het altijd. Maar schaatswedstrijden mis ik zelden. Schaatsen is één van de mooie dingen van Nederland. De kracht van de sporters, gecombineerd met een tikje Nederlandse eigenzinnigheid. De glans van het ijs, de schreeuwende toeschouwers, het wedstrijdgevoel. Het heeft iets puurs en ongekunstelds. Iets eigens.
Rennend langs de rivier denk ik aan de schaatsers en het contrast tussen het koude ijs en de felle zon. Ik laat me verwennen door de zonnestralen, het zachte ochtendlicht geeft een extra dimensie aan het lopen. Daarna ga ik moe, maar voldaan, verder genieten van de eerste zonnige dag. Vandaag moet alles tegelijk: rennen, fietsen, biertje op een terrasje. Carpe Diem. Je weet nooit hoe het morgen zal zijn.
Maandagochtend. Grote krantenkoppen: "Sven Kramer als Muhammad Ali". In het Sportforum in Berlijn heeft Sven Kramer bij de allrounders de wereldtitel veroverd. "De man met de hamer", stond er op een oranje spandoek. De Noor Bökko maakte geen kans. "We kunnen geen schaatsen kopen zoals de Nederlanders", zei coach Peter Muller. Nederland heeft weer iets om over te praten: het WK-schaatsen en het vervroegde mooie weer.
De zon schijnt nog steeds. Vandaag moet ik weer keuzes maken: het huishouden of naar buiten.
De keuze is wederom makkelijk gemaakt...
Tekst: Rosa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten