Een rustige buitenwijk aan de rand van de stad, hoge flats bepalen het zicht.Slanke bomen tussen de gebouwen zorgen voor een beetje groen. De ballustrades van de terrasjes aan de straatkant zijn geverfd in vrolijke primaire kleuren om het geheel wat levendiger te maken. De huizen, netjes geschilderd, opgeruimd. Als je langs de ramen loopt, zie je meestal beige tinten, vazen met gedroogde bloemen, beeldjes in alle soorten en maten. Maar ze hebben allemaal wat gemeen: uniformiteit. Daar wonen keurige mensen, je zie het zo.
Beroemde buitenlandse schrijvers geven naam aan de flats. Schrijvers die intens geleefd hebben.Eén van hem, bijvoorbeeld, liep al weg van huis toen hij dertien was. Begon zijn carrière met gedichten en verhalen, was alcoholist en boek van hem werd verboden. Hij schreef ook een verhaal over wat er leeft achter de façaden van de uiterlijk nette huizen in de hoofdstraat van een klein Amerikaans stadje uit de twintiger jaren. Het lijkt een beetje dubbelzinnig, want een schrijver zou nooit hier kunnen wonen, er gebeurt te weinig. De gebouwen zouden zonder grote namen erop haast niet te onderscheiden zijn. Als ik er langs fiets, overvalt me altijd een vreemd gevoel dat moeilijk te plaatsen is. Maar de mensen zijn schijnbaar hier gelukkig in hun kleine, vertrouwde wereld.
Betonnen reuzen
Hoge kolossen van beton kijken stoer naar elkaar. Breed neergezet in de ruimte,
al meer dan vijf-en-twintig jaar. Doordeweeks de straten verlaten. Het regent herinneringen. Een enkele eenzame auto op de grote parkeerplaats, in het weekend, Kerstmis of Nieuwjaar.
In de lift, een onbekende man met grijs haar zegt vriendelijk gedag. Rijen rollators bij de winkels, voor de ijzere mond van de automaat. Zondag's naar de kerk. Woensdag gehaktdag, en terug bij af.
Af en toe, een flatje leeg, net gerenoveerd. Nieuwe bewoners. Een verfje hier en daar.
Een déjà-vu. Alles opgeruimd, de koffie staat klaar. Royal Albert kopjes blinken in het winterlicht. Koekjes op een bordje netjes gerangschikt.
Ze wachten op het zondagsbezoek. De bel gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten