Laatst las ik een reportage over Nederlandse vrouwen in Barcelona. Sommigen zijn getrouwd met vakantieliefdes, anderen zijn daarheen verhuisd en hebben en nieuw leven opgebouwd. Moderne, zelfbewuste vrouwen met trendy kleding. Ik bedacht ineens dat ik nooit meer ga winkelen als ik in Barcelona ben. Het is overal te druk, te warm, te duur. Het liefst maak ik lange wandelingen, vanuit Plaça Catalunya naar de oude wijk Gracia bijvoorbeeld. Barcelona is een drukke stad met een bruisend dag- en nachtleven. Meestal stop ik onderweg bij een barretje om een capuccino te drinken. Altijd heb ik een Spaanse krant bij me die ik ervoor bij een kiosk gekocht heb. Soms maak ik een praatje met de kelner. Als je helemaal Spaans wilt doen, kan je het beste aan de bar aanschuiven.
Elke keer als ik daar ben, spreek ik af met een goede vriendin om in Gracia te gaan lunchen. In Spanje, lunchen betekent warm eten en het duurt wel tot twee of drie uur. Meestal gaan we naar een klein café-restaurant die door een familie uit Olot wordt gerund, in een smal straatje waar geen auto's rijden. Een onbekend verschijnsel voor een grote, drukke stad als Barcelona. Het restaurant is klein en knus ingericht in warme kleuren, schilderijen van jonge kunstenaars hangen aan de muur. Het menu goedkoop, de mensen vriendelijk. Daar staat de tijd even stil.
Na de laatste gebeurtenissen in ons leven doorgenomen te hebben, lopen we richting Plaça del Diamant, een oud pleintje, om een carajillo te drinken. Mijn vriendin heeft jaren geleden meegewerkt aan een historische film met hetzelfde titel over de geschiedenis van een Catalaanse familie in het Barcelona van de jaren veertig . De pleinen in Gracia hebben een ouderwetse uitstraling, ademen een dorpssfeer. Als je daar bent, kan je je een beetje voorstellen hoe Barcelona er vroeger uitzag. Een wijk midden in de stad, maar je hebt het gevoel dat je ver weg zit. Meestal ga ik daar ook naar verschillende boekenwinkels, om Spaanse boeken te kopen. In "La Casa del Llibre", in Passeig de Gracia, kan ik uren rondkijken. Het is moeilijk kiezen, de tijd vliegt voorbij. Alles is daar te koop, tenminste op het gebied van literatuur en poezië.
De herfst in Barcelona straalt een bijzondere sfeer uit. Op de hoeken van de straten kan je in kraampjes gepofte kastanjes kopen in ouderwetse papieren zakken. Overal verspreid zich de geur van rook, een glimp naar vroeger. Soms kan het fris zijn, maar meestal schijnt er een stralende zon. De hemel heeft een vrolijke blauwe kleur, de temperatuur is aangenaam. Een ideale tijd om een wandeling te maken richting het strand en de haven. De drukkende warmte van de zomermaanden is ver weg, de bewoners zijn terug van vakantie en weer aan het werk. En als je een paar dagen in Barcelona verblijft, kan je ook een auto huren en richting de binnenlanden of de Pyreneeën rijden om paddestoelen te gaan zoeken.
Catalanen zijn gek op paddestoelen. Het begin van het seizoen zorgt altijd voor een kortsachtig sfeer in huis. De kennis over zwammen wordt meestal overgedragen, al generaties lang. Alle geheimen blijven in de gezinnen, zoals gegevens over speciale plekken, oude vindplaatsen. Het bos ruikt in dit seizoen naar mos, naar tijm, naar vochtige paddestoelen. Een karakteristieke, maar aangename geur. In de binnenlanden zeggen ze dat mensen uit de stad er niet zoveel van snappen, dat ze de bossen kapot maken met hun harkjes. Volgens onbeschreven en eeuwenoude wetten mag je alleen, heel voorzichtig, je handen gebruiken. En altijd een paar laten staan voor het jaar daarna.
Terug in huis kan je de paddestoelen inmaken. Eerst even koken met water en zout en daarna in glazen potten bewaren, zo blijven ze jaren goed. Of gelijk in het weekend vrienden en familie uitnodigen en er een gezellige dag van maken. Gegrillde rovellons, oranjeachtige paddestoelen die op cantharellen lijken, zijn echt een aanrader. Maar pas op, er is ook een giftige variant. Als je er geen verstand van hebt, ga dan nooit het bos in om ze te plukken.
Een typisch gerecht uit Catalonië is "vedella amb bolets", rundvlees met paddestoelen. Het wordt vaak op zondag bereid, als het hele gezin bij elkaar is. De llanega, een soort die een beetje glibberig aanvoelt, wordt meestal daarvoor gebruikt. Volgens fijnproevers is dit de beste combinatie. Een fles Cava om het gerecht te begeleiden lijkt een must, om het geheel een beetje caché te geven. Het middageten begint op zondag rond twee uur 's middags en, als het goed meezit, ben je rond een uur of vijf klaar.
Maar de herfst kan overal bijzonder zijn, ook in Nederland. Op zonnige dagen naar buiten gaan, fietsen of wandelen. Om je heen kijken, de geuren van de herfst ruiken. Goed op de kleuren letten, overal zie je bruine, gele en oranje tinten. En goed beseffen dat zo'n mooie dag een geschenk is, iets dat als je in Barcelona bent vaak vergeet.
Foto: Rosa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten