Op de sportschool, bij de loopband, hoor ik een gesprek tussen twee vrouwen. Eéntje ken ik. Donker uiterlijk, mooi, krachtige uitstraling. Toneelspeelster, een veelzijdige vrouw. Ze hebben het over het rijbewijs. De actrice vertelt zelf geen rijbewijs te hebben, geen behoefte aan: "soms is het vervelend als ik 's avonds laat na een voorstelling naar huis moet, maar als ik eenmaal in de trein zit, ben ik het al lang vergeten", zegt ze.
Het is mij eerder opgevallen dat een groot aantal creatieve mensen vaak geen rijbewijs heeft. De dichters wat dit betreft, spannen de kroon. Ze worden vaak opgehaald met een taxi of ze verplaatsen zich met de trein. Zelf hou ik ook niet van rijden. Reizen met de trein is veel leuker, maar niet in de spits. Naar buiten kijken, mensen observeren, gesprekken luisteren. En de grote stations sprankelen van het leven. Als je autorijdt, moet je je voornamelijk op het verkeer concentreren en mis je veel van wat om je heen gebeurt. En er zijn zoveel dingen die de moeite waard zijn!
Twee jaar geleden, in de trein naar Amsterdam, ging ik alles opschrijven wat ik zag en hoorde in de treincoupé. De gewone, dagelijkse dingen kunnen ook boeiend zijn. Je moet wel leren om je ogen goed open te houden:
"Ik heb iets met treinen. Het ritmisch geluid, de vreeemde gezichten, verschillende soorten mensen. De rust als je door het raam kijkt. Het gevoel dat je even weg kan dromen, fantaseren, ver weg.
Een man van middelbare leeftijd zit aan de andere kant van het gangpad, een mosgroene jas aan, koptelefoon op. Een blauwe linnen koffer staat op de grond, een grijze wollen sjaal nonchalant eroverheen. Het is een vrij, grote koffer, hij gaat vast naar het vliegveld. Wat voor muziek zou hij luisteren? vrag ik me af. Waar gaat hij naartoe?"
Wordt vervolgd...
Het is mij eerder opgevallen dat een groot aantal creatieve mensen vaak geen rijbewijs heeft. De dichters wat dit betreft, spannen de kroon. Ze worden vaak opgehaald met een taxi of ze verplaatsen zich met de trein. Zelf hou ik ook niet van rijden. Reizen met de trein is veel leuker, maar niet in de spits. Naar buiten kijken, mensen observeren, gesprekken luisteren. En de grote stations sprankelen van het leven. Als je autorijdt, moet je je voornamelijk op het verkeer concentreren en mis je veel van wat om je heen gebeurt. En er zijn zoveel dingen die de moeite waard zijn!
Twee jaar geleden, in de trein naar Amsterdam, ging ik alles opschrijven wat ik zag en hoorde in de treincoupé. De gewone, dagelijkse dingen kunnen ook boeiend zijn. Je moet wel leren om je ogen goed open te houden:
"Ik heb iets met treinen. Het ritmisch geluid, de vreeemde gezichten, verschillende soorten mensen. De rust als je door het raam kijkt. Het gevoel dat je even weg kan dromen, fantaseren, ver weg.
Een man van middelbare leeftijd zit aan de andere kant van het gangpad, een mosgroene jas aan, koptelefoon op. Een blauwe linnen koffer staat op de grond, een grijze wollen sjaal nonchalant eroverheen. Het is een vrij, grote koffer, hij gaat vast naar het vliegveld. Wat voor muziek zou hij luisteren? vrag ik me af. Waar gaat hij naartoe?"
Wordt vervolgd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten